က်ေနာ္နဲ႕ဘတ္ငါးဆယ္

မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာေက်ာ္ျဖတ္လာတဲ့ ေလေျပအလား

ပင္လယ္ျပင္ကိုေက်ာ္ျဖတ္ျပီး ေရာက္လာေနတဲ့ ေလေျပအလား

အတိတ္ကအရိပ္ေတြသယ္ေဆာင္ျပီး

 ငါ ့ႏွလုံးသားကိုလွုပ္ခက္သြားတဲ႕ ေလေျပရယ္

မီးေရာင္စုံေတြေအာက္မွာ အလွမ်ဳိးေပါင္းကိုယ္စီနဲ႕

သိပ္လွေနတဲ႕ဘန္ေကာက္ျမိဳ  ့လယ္

စုံတြဲကိုယ္စီနဲ႕လိုက္ဖက္တဲ႕ညေနခ်မ္းေလးရယ္

ေက်ာ္ပိုးအိပ္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ရွပ္အဂၤ် ီလက္ရွည္၀တ္ထားတဲ႕

ေငးငိုက္မိေနတဲ ့ငါ့မွာ အိမ္ကိုသာလြမ္းေနမိတယ္.....

ခံစားခ်က္မေရမရာ ေျခလွမ္းေတြနဲ ့

တစ္ေယာက္ထဲလမ္းေလွ်ာက္လာရင္း

သူရိန္မင္းငါ့ကိုအေနာက္အရပ္က ႏုတ္ဆက္ေနျပီေပါ့

ေရဆာလွျပီ ဂ်င္းေဘာင္းဘီထဲႏွဳိက္ႀကည့္ေတာ ့

ဘတ္ေငြ ငါးဆယ္ က်န္ေတာ့တယ္

ကားခနဲ႕တစ္ဆယ့္ငါးဘတ္တန္ေရတစ္ဘူး၀ယ္လုိက္ျပီး

ပတိုနန္းေခၚတဲ့ျမိဳ ႕လယ္ 

လူေတြေျချခင္းလိမ္ျပီး ကိုယ္ ့လမ္းကိုေလွ်ာက္လုိ ့

ငါ့မွာ ေျခေထာက္စုံရပ္ျပီး

အတိတ္ေမ ့ေနတဲ႕ အရိပ္ေတြဆြဲေခၚသြားခဲ႕ေပါ့

နာရီစင္ကိုႀကည္ ့လိုက္ေတာ ့ အိမ္ျပန္ဖို ့အခ်ိန္တန္ျပီ

ငါစီးတဲ႕ ဘတ္စ္ကားနံပါတ္ 509 

အိမ္ျပန္လမ္းမေရာက္ခဲ႕ရင္ ကားခအပိုမရွိေတာ့

ATM card လဲမပါ Passport ခါးထိုးျပီး

လက္က်န္ သုံးဆယ္ ့ငါးဘတ္ ကားခ ႏွစ္ဆယ္ ့ရွစ္ဘတ္

လက္က်န္ေလး ခုနစ္ ဘတ္ နဲ႕

တစ္ေယာက္ထဲဒုကၡေတြ ့ေပါ့

အားမငယ္ဘူး အားတင္းရင္း

ေဘာင္းဘီအိပ္ထဲက mobile phone ထုပ္ေတာ့

phone bill ကကုန္ စုပုံလာတဲ႕တလြဲမ်ား

ငါတစ္ေယာက္ခက္တည္တည္နဲ႕ ျပဳံးမိတယ္

အခ်ိန္တန္လို ့ကားထြက္ျပီ

ပီမိုးနင္းစာ အုပ္ကေလး ဖြင့္ လိုက္ေတာ ့

ငါတစ္ကယ္ကံေကာင္းတယ္ဆိုတာ သိလိုက္ျပီ

ဆရာေျပာတဲ႕ ႀကဳိတင္ျပင္ဆင္ ျခင္းက ေျခတစ္လွမ္းပိုတယ္ဆိုတာ

ငါ ့အတြက္ေတာ ့နပုိလ်ံ ႏွင္းေတာင္ေက်ာ္ျဖတ္သလုိပါပဲလား

ခဏႀကာေတာ့ တစ္ေန ့တာအလဲြမ်ားနဲ႕

ဘတ္ ငါးဆယ္ စဥ္းစား    အဲကြန္းကိုဖြင့္

သက္ျပင္းအႀကိမ္ႀကိမ္ခ်ျပီး

အခ်ိန္ကိုတန္ဖိုးထားတတ္တဲ႕ငါ

ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ အိပ္စက္အနားယူရင္း

ခဏေလးေမ ့ေမ်ာသြားေပမဲ႕

ငါ့အတြက္ေတာ ့ ဘတ္ငါးဆယ္ 

မင္းဟာသခၤန္းစာမွတ္တိုင္ေလးပါ...

ရဲမင္းေလး(လယ္သာစု)